Ludzie którzy mnie inspirują: Waldemar Łysiak

Na początku tworzenia tego bloga postanowiłem, że będzie on jak najmniej osobisty, że postaram się pisać tu o różnych rzeczach, ale nie o tych, które mnie w jakiś bezpośredni sposób dotyczą. No, ale co zrobić, minął jeden tydzień, drugi, trzeci i okazało się, że to pisanie mnie całkiem wciągnęło, więc postanowiłem trochę popisać w sposób pośredni o sobie.
Zapraszam.


Nowa seria będzie o osobach, które są moimi autorytetami, które podziwiam, bądź też w różny sposób mnie inspirują. Pierwszą z postaci tej serii będzie Waldemar Łysiak.

Waldemar Wojciech Konrad Łysiak (ur. 8 marca 1944 w Warszawie) – polski architekt, pisarz, publicysta, eseista, napoleonista i bibliofil.

Na jego tekstu natrafiłem w "Uważam, rze", a później w "Do Rzeczy" i szalenie mi się one podobały. Łysiak jest, podobnie jak Sapkowski, straszliwie inteligentny, sarkastyczny i jednocześnie arogancki. Bardzo lubię to połączenie cech, także zapałałem dość szybko miłością do niego. Następnie zacząłem czytać jego książki ("Szachista", "Łysiak fiction", a ostatnio "Empirowy Pasjans"), no i ujął mnie swoją fascynacją do Napoleona. Ponadto miał dość interesujące poglądy na temat kobiet, które przedstawiłem w swoim tekście "O kobietach". Cóż więcej mogę napisać? Na pewno przede mną są jeszcze do przeczytania książki Łysiaka o sztuce, w końcu zna się na niej jak mało kto. Mam nadzieję tylko, że będzie żył ze sto lat, bo swoje lata on już ma... Na zakończenie mała ciekawostka:
(...) jego zbiór zawiera m.in. rękopisy wierszy Norwida oraz jedyny istniejący pierwodruk Trenów Kochanowskiego. (!)