Ostatnio przesłuchałem sobie opowiadanie Stephena Kinga "Ciało", było całkiem dobre, oczywiście jak zawsze powielało pewne klisze tak charakterystyczne dla tego autora. Jesteście ciekawi mojej opinii? Zapraszam do czytania dalej...
"Ciało" to w sumie dość krótkie opowiadanie, które jest częścią książki "Cztery pory roku". Ja, niestety, dostałem w swoje ręce tylko to jedno opowiadane, czytane przez pana o dość nijakim głosie (na pewno nie był to nikt znany). Mimo wszystko był to czas naprawdę przyjemnie spędzony, nie zaangażowałem się przesadnie w historię, ponieważ słuchałem tego audiobooka podczas pracy przy komputerze, jednak historia była na tyle ciekawa, że można było bez bólu się w nią wgłębić. O typowych kliszach jak to u Kinga nie będę opowiadał, o wiele śmieszniej zrobił to Nostalgia Critic, którego link jest gdzieś tam w tekście na górze, natomiast opowiem króciutko o tym o czym jest to opowiadanie: mianowicie gdzieś w Maine żyje sobie pewien kilkunastoletni chłopiec i pewnego dnia wraz z paczką kumpli dowiaduje się, że jakieś dziecko zostało potrącone przez pociąg i jego ciało leży gdzieś przy torach; postanawia tam z kolegami wyruszyć, żeby zobaczyć trupa... Jest to doskonały przykład książki w której się nie liczy cel podróży, a sama podróż, droga, którą się przebywa. Niegłupia książka. No i niejeden chłopak z łezką w oku przypomni sobie własne przygody, które przeżywał w takim wieku. Polecam, chociaż bez zbytniego entuzjazmu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz