"Napoleon". Taki prosty tytuł ma praca rosyjskiego historyka Eugeniusza Tarle. Od niej zacząłem swoją przygodę z epoką napoleońską. Zapraszam do przeczytania recenzji.
Postać Napoleona to jedna z osób, które podziwiam, opisze oczywiście go w osobnym poście i innym cyklu, ale pogadajmy o książce. Epokę napoleońską znałem raczej z artykułów i jakiś drobnych prac naukowych, ale od 16 czy 17 roku życia darzyłem wielką sympatią niskiego Korsykanina. Autor książki jest z Rosji, ponadto pisał za czasów Stalina, co ma lekki wpływ na to jak opisuje wydarzenia. "Masy robotnicze", "burżuazja" te klimaty. Robotnicze masy musiały być oczywiście uciskane. Ale nie licząc tego typu wtrętów książka jest chyba bardzo dobra na początek przygody z epoką napoleońską. Autor (niestety!) nie skupia się przesadnie na życiu prywatnym Napoleona, czasem wspomina jakim był człowiekiem, bardziej skupia się na jego decyzjach globalnych, państwowych no i sukcesach militarnych. Napoleon to jeden z największych strategów jacy chodzili po tej ziemi, stąd rozumiem, że o bitwach należy nieco pisać, no i czytało się te fragmenty z przyjemnością. Brakowało mi takiego odautorskiego szlifu, który charakteryzuje część historyków (np. Davies), ale tak jak pisałem wcześniej jest to książka na początek, więc jeśli interesujecie się tą epoką i tą postacią serdecznie Wam ją polecam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz